ස්වප්නයක් දෝ
දෑස් නොහැර තදින් පියාගමි
නුඹේ උණුසුම ගිලිහී යන
ඒ නිමේෂය මෙය නොවන්නට..
මගේ නලලත පිස හැමු
ඒ ලෙංගතු ස්නේහයට.,
තුරුල් වෙමි තව තවත්
දෑස් හරින
ක්ෂනයකින්
අතුරුදහන් වී නොයන්නට
ඒ ස්නේහය..
නුඹේ දෑතින් පිරිමදින
මගේ කෙහෙරැලි
අවනත නැතුවා වගේ මටද..
වචනයට බර මදි
නුඹේ ආදරය
දෙතොලින් විදගන්න මට දෙන්න
ඒ උණුසුම..
ඒ සෙනෙහස..
ඒ ආදරය..
නුඹ .,
මටම මගේම නිසාවෙන්
ඉතින් හැරයන්න සුළග.,
නුඹටවත් ඉඩක් නැත
මේ අවකාෂයම මාගේය..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
විද ගන්න ඉඩ දෙන්න
ReplyDeleteමට මේ මොහොත හිමිහිට
කරදර කාර සුළග නුඹ යන්න
තනි කර අප අපේ ලොවක..
ශිහ්.... මේ බ්ලොග් එක නම් රැඩිකල් ගුහාවක් !! එල ආ !
ReplyDeleteම්...ම්...ම්
ReplyDeleteඔහොම වැට කඩුලු දාන්න ගියොත් කොල්ලා ඉන්නව බොරු.හ්ම්..
ReplyDeleteනිසදස හොදයි.ඇත්තටනම් ඔහොම කරන්න එපා.ඔයාටම දුක් වෙන්න වෙයි.
ආ පට්ට පට්ට............
ReplyDeletedinesh,
ReplyDeletelassanai aia
kukku petia,
redikal???da manda
his ahasa
hmmmmmmm...
sitala aia,
ane mama weta kadolu dala ne aia.wetakadolu danna tawama dawasak awe nene aia..
lakshan,
tankzzzz
මොකෝ මේ
ReplyDelete